φωτεινά παραδείγματα

Μέσα σε λίγες μέρες η ανθρωπότητα απέκτησε δύο φωτεινά παραδείγματα, στις δύο πρώην ανταγωνιστικές υπερδυνάμεις.
Στη Ρωσία, το παράδειγμα του
Navalny δείχνει έναν άνθρωπο που βάζει το καλό του λαού του πάνω από τη ζωή του, ενάντια στη στυγνή ολιγαρχία του Putin, κοιτάζοντας άφοβα τους δολοφόνους και δεσμοφύλακές του στα μάτια. Ένα πρότυπο ηρωισμού, ξεχασμένου στην εποχή μας, την παραδομένη στον μικροπρεπή ωφελιμισμό και στον λιγόψυχο “ρεαλισμό”.
Στις ΗΠΑ, το παράδειγμα της
Amanda Gorman δίνει την εικόνα μιας νιότης γεμάτης ποίηση, όραμα και πίστη στο μέλλον, που είχαμε ξεχάσει. Ένα κορίτσι, που λόγω χρώματος και κοινωνικής τάξης θα ήταν καταδικασμένο στη χαμέρπεια, προβάλει τον ανθό της άφοβα στους άσχημους καιρούς για φωνάξει ότι η ομορφιά είναι εδώ!
Ναι, υπάρχει ελπίδα. Ενάντια στους καταπιεστές και στους υποδουλωμένους, ενάντια στην ασχήμια και στην υποκρισία, ενάντια στους μοιρολάτρες και στους κυνικούς, ενάντια σε όλους αυτούς που μεμψιμοιρούν για την κατάντια του ανθρώπου από αρχαιοτάτων χρόνων, υπάρχει ομορφιά, πνεύμα, αλήθεια, μεγαλοψυχία και γενναιότητα στη φύση του ανθρώπου. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα.

Η Ελλάδα συνοπτικά

Η Ελλάδα είναι μια πανέμορφη χώρα ως γεωφυσικό τοπίο με ποικιλόμορφη χερσαία έκταση, πολυσχιδές νησιωτικό σύμπλεγμα, δαντελωτή ακτογραμμή (με παραλίες, αμμουδιές, γραφικούς κολπίσκους, θάλασσα για κολύμπι), και με εύκρατο κλίμα. Read More

μοιρολόγι για όσους πήγαν στα χαμένα

Κλαίει κανείς για αυτόν που πήγε άκλαυτος
τον παρία τον άχρηστο και τον χαμένο
που ο χαμός του κανέναν δεν ένοιαξε
ούτε έγινε αντιληπτός
εκτός από τις υπηρεσίες του δήμου που έπρεπε να τον απομακρύνουν
κλαίει κανείς για αυτόν που θα μπορούσε να ήταν ο καθένας
αν είχε τη μοίρα του
και ο χαμός του δεν γινόταν αντιληπτός
παρά σαν ένα ασήμαντο κενό στον χώρο
όταν άδειασαν τη γωνιά του οι δημοτικοί υπάλληλοι
κλαίει κανείς για αυτόν που δεν ένοιωσε την απουσία του
παρά μόνο ο χώρος που έπιανε
κλαίει κανείς εκτός από τον χώρο
και το σύμπαν των μορφών του
που τον έχασαν
παρόλα τα αστέρια που τον συντρόφευαν τη νύχτα
τον ήλιο που τον καλημέριζε
το νερό της βρύσης που τον ξεδιψούσε
τα πουλιά της άνοιξης
κλαίνε και πονάνε για τον χαμό του
τα στοιχεία του κόσμου
που έκαναν τα πάντα για αυτόν
σαν παιδί τους
σπαράζουν τώρα δυο φορές
μια για τον χαμό του
και δυο για τη ζωή που πήγε χαμένη.

ο αναγκαστικός εξ-ορθολογισμός των νεο-ελλήνων

[UPDATE : ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΙΑΨΕΥΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, την οποία ομολογώ ότι δεν περίμενα, όπως θα καταλάβετε από όσα γράφω. Οι ιεράρχες έκαναν τελικά το δικό τους στα Θεοφάνια, παραβιάζοντας τα κυβερνητικά μέτρα, χωρίς καμία αντίδραση εκ μέρους της κυβέρνησης της ΝΔ. Κρατάω το άρθρο ως ντοκουμέντο του πόσο απελπιστικά καθυστερημένη είναι η Ελλάδα και του πόσο αφελείς μπορεί να είμαστε όσοι ελπίζουμε σε ένα κοσμικό κράτος δικαίου στον 21 αιώνα.]

Αν όντως το εννοούν οι δεσποτάδες και ανοίξουν τις εκκλησίες με τσαμπουκά, θα έχουμε την πρώτη ανοιχτή σύγκρουση κράτους – εκκλησίας από την περίοδο των ταυτοτήτων. Εννοείται πως το κράτος δεν μπορεί να υποχωρήσει, χωρίς να κουρελιαστεί. Υποθέτω ότι θα αναγκαστεί να σηκώσει το γάντι. Το ευτυχές είναι ότι ο “κλήρος της αναμέτρησης” πέφτει στη ΝΔ, που ως δεξιά έχει καλύτερες πιθανότητες με το ποίμνιο. Αν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ψήλος στον κόρφο του.

Read More

Follow by Email
YouTube
Instagram