κορωνο-μανιφέστο

Αυτή η πανδημία ξαναβάζει κάποιους στόχους που είχαν παλιά διάφορα αγωνιστικά κινήματα, τα οποία μπορούν (και πρέπει) τώρα να επαν-ενεργοποιηθούν.

1. Αναδιανομή του πλούτου
Οι πλουτοκράτες αυτού του κόσμου πρέπει τώρα να διαθέσουν τον πλούτο που άρμεξαν τις μέρες των παχιών αγελάδων. Καθώς όπως όλα δείχνουν θα πεινάσει κοσμάκης, ήρθε η ώρα για αυτούς να ανοίξουν τα βαρέλια με το βούτυρο που στόκαραν στα χρηματοφυλάκιά τους. Αν δεν το κάνουν με το καλό, θα πρέπει να το κάνουν δια της βίας του νόμου. Εδώ είναι που πρέπει να κινητοποιηθούμε για πολιτικές αλλαγές παγκόσμιας κλίμακας, ώστε να μην έχουν το περιθώριο να κρυφθούν σε φορολογικούς παραδείσους.

2. Αποστρατιωτικοποίηση
Οι στρατοί όπως και οι πόλεμοι έχουν αποδειχθεί εμπόδιο στην ανθρώπινη εξέλιξη, για αυτό και οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να απομακρύνονται σταδιακά από τις πολεμοχαρείς πρακτικές των περασμένων αιώνων. Οι στρατιωτικοί μηχανισμοί συνεχίζουν να αναπτύσσονται από λόγους αδράνειας, για να παίρνουν μέρος σε μάχες οπισθοφυλακής κέντρων εξουσίας που δεν θέλουν να “παραδώσουν τα όπλα”.  Είναι αναχρονιστικοί και άχρηστοι μηχανισμοί που όχι μόνο δεν συνεισφέρουν τίποτα στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα όπως τώρα, αλλά και απορροφούν τεράστιους πόρους (οικονομικούς, περιβαλλοντικούς και ανθρώπινους). Αυτούς τους πόρους τους χρειαζόμαστε επειγόντως στη μάχη που δίνουμε με την πανδημία και με τις καταστροφικές συνέπειές της στην οικονομία και στην κοινωνία.

3. Επαναφορά του δημοσίου
Το δημόσιο, το οποίο αυτο-υπονομεύτηκε από τις καταχρήσεις, τον παραγοντισμό και τον εργατοπατερισμό που συνέβησαν εντός του, αποδεικνύεται ζωτικής σημασίας για την ανθρωπότητα. Η δημόσια υγεία, πρώτα από όλα, έδειξε πόσο σημαντική είναι. Από κοντά, όλοι οι τομείς του δημοσίου, από την τήρηση των μέτρων και τον συντονισμό τόσων δραστηριοτήτων, μέχρι τις παρεμβάσεις στήριξης της οικονομίας, δείχνουν τον κομβικό ρόλο του κράτους, που τόσο ήθελαν να περιορίσουν οι νεο-φιλελεύθεροι. Πρέπει ο ρόλος του δημοσίου να ενισχυθεί ξανά, χωρίς όμως τις παθογένειες του παρελθόντος.

4. Διεθνής συνεργασία
Η πανδημία είναι ένα παγκόσμιο πρόβλημα που χρειάζεται διεθνείς συνεργασίες για την επιτυχή αντιμετώπισή του, όπως και όλα τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα (κλιματική αλλαγή, περιβαλλοντικές καταστροφές, προσφυγικό, υπερπληθυσμός, κλπ.)

5. Εκδημοκρατισμός
Ο χειρισμός της επιδημίας από το κινέζικο καθεστώς όταν αυτή εμφανίστηκε, δείχνει πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η απολυταρχία για την αντιμετώπιση κρίσεων που θέλουν διαφάνεια, ευελιξία, διάλογο και ανοιχτή συνεργασία, όπως υπέδειξα και με το πρώτο μάθημα από τον κορώνα.

 

Κορωνο-μάθημα 1.

Αν πρέπει να μάθουμε ένα πράγμα από αυτήν την πανδημία είναι τι πρέπει να κάνουμε για να μην επαναληφθεί ποτέ ξανά:
Θα πρέπει μόλις εμφανιστεί κάποιος νέος ιός ή άλλος παθογόνος μικροοργανισμός, για οποιοδήποτε λόγο, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, αυτό το μέρος να τεθεί άμεσα σε αυστηρή καραντίνα. Δεν πρέπει να φύγει κανείς από εκεί, και όσοι περάσαν από αυτό το μέρος πρόσφατα, να τεθούν επίσης σε καραντίνα δύο εβδομάδων, μαζί με όσους ήρθαν σε επαφή. Για να συμβεί αυτό πρέπει να σημάνει παγκόσμιος συναγερμός, να κοινοποιηθεί αμέσως το περιστατικό και να μη γίνει προσπάθεια απόκρυψής του, όπως έκαναν στην αρχή οι κινέζικες αρχές. Στη συνέχεια, θα πρέπει να συνεργαστούν παγκοσμίως όλα τα ιατρικά ερευνητικά κέντρα στην αντιμετώπιση της νόσου. Εννοείται, ότι η περίθαλψη των νοσούντων στην πληγείσα περιοχή πρέπει να είναι η καλύτερη δυνατή, σε υγειονομικές μονάδες εξοπλισμένες πλήρως για την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων.
Αυτά τα μέτρα συνεπάγονται μια σειρά κοινωνικο-πολιτικές αλλαγές παγκοσμίως:

Read More