Μέσα σε λίγες μέρες η ανθρωπότητα απέκτησε δύο φωτεινά παραδείγματα, στις δύο πρώην ανταγωνιστικές υπερδυνάμεις.
Στη Ρωσία, το παράδειγμα του Navalny δείχνει έναν άνθρωπο που βάζει το καλό του λαού του πάνω από τη ζωή του, ενάντια στη στυγνή ολιγαρχία του Putin, κοιτάζοντας άφοβα τους δολοφόνους και δεσμοφύλακές του στα μάτια. Ένα πρότυπο ηρωισμού, ξεχασμένου στην εποχή μας, την παραδομένη στον μικροπρεπή ωφελιμισμό και στον λιγόψυχο “ρεαλισμό”.
Στις ΗΠΑ, το παράδειγμα της Amanda Gorman δίνει την εικόνα μιας νιότης γεμάτης ποίηση, όραμα και πίστη στο μέλλον, που είχαμε ξεχάσει. Ένα κορίτσι, που λόγω χρώματος και κοινωνικής τάξης θα ήταν καταδικασμένο στη χαμέρπεια, προβάλει τον ανθό της άφοβα στους άσχημους καιρούς για φωνάξει ότι η ομορφιά είναι εδώ!
Ναι, υπάρχει ελπίδα. Ενάντια στους καταπιεστές και στους υποδουλωμένους, ενάντια στην ασχήμια και στην υποκρισία, ενάντια στους μοιρολάτρες και στους κυνικούς, ενάντια σε όλους αυτούς που μεμψιμοιρούν για την κατάντια του ανθρώπου από αρχαιοτάτων χρόνων, υπάρχει ομορφιά, πνεύμα, αλήθεια, μεγαλοψυχία και γενναιότητα στη φύση του ανθρώπου. Υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει πάντα.

Αν και δεν είμαι Χριστιανός, ούτε πιστεύω σε κάποιον άλλο «θεό» από τις γνωστές θρησκείες (όπως έγραψα εδώ), οφείλω να ομολογήσω τη συγκίνηση που μου προκαλεί το μήνυμα του Χριστού. Δεν με συγκινούν καθόλου τα θαύματα και η μετα-ιουδαϊκή θεολογία του, ούτε τα πιστεύω στο ελάχιστο. Τα θεωρώ καθαρό πλασάρισμα για να περάσει το μήνυμα, που είναι το πιο σημαντικό, και αυτό κρατώ από όλο το χριστιανισμό. Το μήνυμα της αγάπης.

Ανεξάρτητα από την εξέλιξη του χριστιανισμού στην πράξη από τους ιεράρχες και τους πιστούς του (που κήρυξαν αιμοσταγείς πολέμους εν ονόματι της πίστεώς τους), το μήνυμα ήρθε για να μείνει, αφού εγγράφηκε για πρώτη φορά στη συλλογική συνείδηση του ανθρώπου. Read More

Έχω σταματήσει να πιστεύω στη χριστιανική μυθολογία από τα 14, όταν η άμωμος σύλληψης της Θεοτόκου έπαυσε να με πείθει. Ήταν καλοκαίρι του ’73 και δούλευα τσιράκι στις οικοδομές, στη Βέροια, μαζί με τον μπαμπά μου, που ήταν αρχι-μάστορας. Ένας φοιτητής, που σπούδαζε Θεσσαλονίκη, και δούλευε εργάτης στις διακοπές, ήταν για μένα το πνεύμα της ελευθερίας, με τα μακριά μαλλιά του και τον Σαββόπουλο.  Τον είχα από κοντά, και κάποια στιγμή, εκεί στο μεσημεριανό κολατσιό, ανάμεσα στο ψωμοτύρι και την ντομάτα, γκρέμισε τη θρησκεία μου με μία μόνο φράση του: «καλά πιστεύεις ότι η Παρθένος Μαρία ήταν παρθένα και έκανε τον Χρηστό επειδή μύρισε ένα κρίνο;» Αυτό ήταν. Read More

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πόσοι δικοί μας άνθρωποι διαδίδουν συνωμοσιολογικές απόψεις με αφορμή την πανδημία του κορωνοϊού. Άνθρωποι, κατά τα άλλα λογικοί, είναι έτοιμοι να υιοθετήσουν τους πιο ακραίους παραλογισμούς προκειμένου να μην αποδεχθούν αναντίρρητα επιστημονικά δεδομένα, θεωρώντας τα χαλκευμένα από κάποια αόρατα κέντρα ελέγχου των μαζών. Χιλιάδες υγειονομικοί φορείς, νοσοκομεία και κλινικές, εκατομμύρια γιατροί, νοσηλευτές και ερευνητές, είναι, κατ’ αυτούς, υποχείριοι σκοτεινών κέντρων εξουσία. Το ίδιο και όλα τα επίσημα μέσα ενημέρωσης, ένα σωρό κρατικές υπηρεσίες, κλπ. Όλα αυτά για να τα ‘κονομήσει ο Γκέιτς, ο Σόρος, οι φαρμακευτικές, οι ιλλουμινάτοι, το δίκτυο των παιδόφιλων Δημοκρατικών, που έκλεψαν τις εκλογές από τον Τραμπ. Τον Τραμπ ναι!

Read More