Παραλλαγή σε νανούρισμα, που έλεγα στη Ματίλντα και τώρα στη Λάνα:
Ύπνε που παίρνεις τα μωρά
Έλα πάρε και τούτο
Μικρό μικρό σου τόδωσα
Μεγάλο φερε-μού-το
Μεγάλο σαν ψηλό βουνό
ψηλό σαν κυπαρίσσι
Να το φωλιάζουν τα πουλιά
Να κελαϊδάει η φύση
Κοιμήσου εσύ αστέρι μου
Και όλα τ άστρα φέγγουν
Από το παραθύρι σου
Τα φώτα τους σου στέλνουν
Κοιμήσου εσύ λουλούδι μου
Και όλα τ άνθη γέρνουν
Επάνω στο κρεβάτι σου
Μ αρώματα σε ρένουν
Ορμάω στους μήνες
Δίνω μάχη με τις βδομάδες
Παλεύω κάθε μέρα τους χωριστά
Κατακερματίζω το μέτωπό τους
Μονομαχώ μέχρις εσχάτων με τις ώρες
Να επιβάλλω τους στόχους μου
Να υποτάξω τις στιγμές στα σχέδιά μου
Μετράω νίκες και ήττες
Αν και ξέρω ότι κανείς δεν βγήκε νικητής
Στην πάλη με τον χρόνο
Είμαι μέρος των πραγμάτων. Κρεβάτι, τραπέζι, πιάτο, μύγα, πουλί, δέντρο, κολώνα της ΔΕΗ, σύννεφο, χώμα, παπούτσια, νερό. Όπως αυτά, έτσι κι εγώ, Γέννημα θρέμμα τους. Τα φέρω και με φέρουν. Δεν τα επισκέφτηκα, ερχόμενος στη γη. Ούτε θα τα αφήσω, φεύγοντας. Δεν θα τα αποχαιρετήσω, ούτε θα θρηνήσω τον χωρισμό μας. Θα είμαι μαζί τους.