Ο χρόνος άδειο δωμάτιο
Ανοίγω την πόρτα του
Κάθε πρωί
Μέχρι το βράδυ
Θα έχει γεμίσει
Τα επιτεύγματα της μέρας
Τοποθετημένα όπως σχεδίαζα
Μία διακόσμηση του κενού
Η ζωή.

Η γριά πίσω από το παράθυρο
Νόμιζα κρυφοκοιτούσε
Τις σκανδαλιές των νέων
Τα ατοπήματα των περαστικών
Μα αυτή το διάβα τους μετρούσε
Το βήμα τους το ζωηρό
Στον δρόμο που κάποτε αυτή πατούσε
Και τη ζωή που φεύγει
Με αυτήν που έρχεται
παρηγορούσε.

Μπήκα σε ένα σπίτι
Με στρωμένο πάτωμα
Τραπεζομάντηλο και σεμεδάκια
Κορνίζες γάμων και αμπαζούρ
Φόρεσα τις παντόφλες στην είσοδο
Μία γαβάθα ζεστή στη σόμπα
Πατάτες πλακί για βραδινό
Όπως ζήτησα
Έκατσα να φάω
Και θα ξαπλώσω
Μετά το μακρινό ταξίδι
Εκτός αν έχω κάνει λάθος
Κι έχω μπει σε ξένο σπίτι
Με τόσο ανοίκεια διακόσμηση
Όμως τότε γιατί αυτή η οικειότητα
Και το πλακί στη σόμπα;

ΕΠΊΣΚΕΨΗ ΣΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ