Προφανώς η επιστήμη δεν μπορεί να αναχθεί σε κοσμοθεωρία που να μας καλύπτει, καθώς καταπιάνεται μόνο με τη μετρήσιμη πλευρά του κόσμου. Υπάρχει το αμέτρητο και απροσδιόριστο, ασύλληπτο μυστήριο της ύπαρξης, το οποίο νιώθουμε όλοι, ο καθένας με τον τρόπο του.
Άλλοι το νιώθουν σαν καθαρό αίσθημα ρευστότητας και μετεωρισμού ανάμεσα στην ύπαρξη και στην ανυπαρξία, που τους κάνει να στέκουν βουβοί και κατανυκτικοί στις μετέωρες στιγμές τους.
Άλλοι το εισπράττουν και εκφράζουν μέσα από ρευστο-ποιητικές συ-στάσεις (ποίηση, μέθη, τραγούδια, χορό, τέχνες, αγκαλιές, έρωτες, γέλια, κλάματα, γαμήσια, κλπ.).
Άλλοι το αναμασούν μέσω των παραδοσιακών θρησκειών ή ενστερνίζονται νέες μυθολογίες, που νανουρίζουν τη συνείδησή τους, σαν μικρά παιδιά. Μέρος αυτών είναι και οι συνωμοσιολόγοι, που τόσο μας απασχολούν σήμερα.
Το πρόβλημα με τους συνωμοσιολόγους θρησκόληπτους και μυθομανείς αρνητές της επιστήμης (όπως τώρα οι αρνητές των εμβολίων) είναι ότι αμφισβητούν μετρήσιμα μεγέθη. Η έφεσή τους στο μυστήριο είναι τόσο άμετρη που τους βγάζει εκτός της προσδιορίσιμης και μετρήσιμης πλευράς αυτού το κόσμου, με κίνδυνο να βρεθούν στον «άλλο κόσμο». Μια φυσική κατάληξη όσων αμφισβητούν τη Φυσική.
