Ελλάς-Τουρκία: Συμμαχία
Τα πολεμικά παιχνίδια που παίζει ο Ερντογάν σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Ναγκορνο Καραμπαχ και Αν. Μεσόγειο (που μας αφορά άμεσα), τα κάνει σε συνεννόηση με τον Πούτιν (όπως αποδείχθηκε περίτρανα στην περίπτωση του Ναγκόρνο). Και οι δύο είναι συνασπισμένοι σε μια κοινή αντι-ευρωπαϊκή και αντι-δημοκρατική επίδειξη ισχύος που ενισχύει τα αυταρχικά καθεστώτα τους. Αυτή είναι η κύρια μέριμνά τους. Πόσο όμως θα διαρκέσει;Η πρόβλεψη για τον Ερντογάν δεν είναι σίγουρη. Είναι αρκετά πιθανό να αλλάξει κάποια στιγμή το ερντογανικό καθεστώς στην Τουρκία, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται για το πουτινικό στη Ρωσία. Η Τουρκία διαθέτει μια ισχυρή δημοκρατική μειοψηφία, ιστορική κεμαλική παρακαταθήκη και προοδευτικό πληθυσμό στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις δυτικές επαρχίες. Η Ρωσία δεν δείχνει κάποιο σημάδι πολιτικής κινητικότητας ούτε ιδιαίτερη αντιπολίτευση στον Πούτιν, πέρα από τον Ναβάλνι (που τη γλύτωσε στο τσακ), ο οποίος όμως δεν έχει μεγάλο κοινωνικό έρεισμα. Φαίνεται ότι ο ρώσικος λαός δεν ξέρει από δημοκρατία, την οποία δεν βίωσε ουσιαστικά ποτέ (πέρα από το διάλειμμα του Γκορμπατσόφ).
Η πολιτική της Ελλάδα και της Ευρώπης απέναντι στην Τουρκία πρέπει να είναι τέτοια που να υποβοηθήσει υπογείως μια καθεστωτική αλλαγή προς το δημοκρατικότερο, ειρηνικότερο και ευρωπαϊκότερο. Γι αυτό, είναι μεγάλο λάθος η μετωπική αντιπαράθεση με την Τουρκία, που συσπειρώνει τον λαό γύρω από τον Ερντογάν, ως προστάτη του έθνους. Θέλει έξυπνη και “χειρουργική” αντιμετώπιση.
Από την άλλη, πρέπει να γίνει σαφές ότι ο Πούτιν είναι η μεγαλύτερη απειλή για την Ευρώπη την οποία υπονομεύει με κάθε τρόπο, υποστηρίζοντας οτιδήποτε βάζει τρικλοποδιά στην ενοποίησή της. Αυτό που εχθρεύεται ο Πούτιν είναι η δημοκρατία, διότι αυτή απειλεί το καθεστώς του. Δεν είναι τόσο τα γεωπολιτικά συμφέρονται της Ρωσίας που υπερασπίζεται, όσο τη διαιώνιση του καθεστώτος του. Γι αυτό είναι έτοιμος να συμμαχήσει με οποιοδήποτε αρκεί να μην είναι δημοκρατικός. Εκεί βρίσκεται και το νήμα που συνδέει τους Πούτιν, Ερντογαν, Τραμπ, Κιμ, Σαλμαν, κλπ.
Με την επικράτηση του Μπάιντεν, οι συσχετισμοί βελτιώνονται υπέρ της δημοκρατίας. Αν κερδίσουμε στις επόμενες τουρκικές εκλογές το ’23 η αλλαγή θα είναι καταλυτική, τουλάχιστον για την περιοχή μας. Θα έχουμε κερδίσει έναν στρατηγικό σύμμαχο, και ο Πούτιν θα έχει χάσει έναν από τους σημαντικότερούς του.
Ποιος ξέρει, κάποτε μπορεί να πάρουμε και τη Μόσχα.