Ελλάς-Τουρκία: Συμμαχία
Τα πολεμικά παιχνίδια που παίζει ο Ερντογάν σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Ναγκορνο Καραμπαχ και Αν. Μεσόγειο (που μας αφορά άμεσα), τα κάνει σε συνεννόηση με τον Πούτιν (όπως αποδείχθηκε περίτρανα στην περίπτωση του Ναγκόρνο). Και οι δύο είναι συνασπισμένοι σε μια κοινή αντι-ευρωπαϊκή και αντι-δημοκρατική επίδειξη ισχύος που ενισχύει τα αυταρχικά καθεστώτα τους. Αυτή είναι η κύρια μέριμνά τους. Πόσο όμως θα διαρκέσει;Η πρόβλεψη για τον Ερντογάν δεν είναι σίγουρη. Είναι αρκετά πιθανό να αλλάξει κάποια στιγμή το ερντογανικό καθεστώς στην Τουρκία, κάτι το οποίο δεν προβλέπεται για το πουτινικό στη Ρωσία. Η Τουρκία διαθέτει μια ισχυρή δημοκρατική μειοψηφία, ιστορική κεμαλική παρακαταθήκη και προοδευτικό πληθυσμό στα μεγάλα αστικά κέντρα και στις δυτικές επαρχίες. Η Ρωσία δεν δείχνει κάποιο σημάδι πολιτικής κινητικότητας ούτε ιδιαίτερη αντιπολίτευση στον Πούτιν, πέρα από τον Ναβάλνι (που τη γλύτωσε στο τσακ), ο οποίος όμως δεν έχει μεγάλο κοινωνικό έρεισμα. Φαίνεται ότι ο ρώσικος λαός δεν ξέρει από δημοκρατία, την οποία δεν βίωσε ουσιαστικά ποτέ (πέρα από το διάλειμμα του Γκορμπατσόφ).
Η λέξη ηγεσία είναι παράγωγο του ρήματος άγω: οδηγώ. Διαφέρει από τη λέξη εξουσία και το συναφές ρήμα εξουσιάζω: επιβάλλομαι. Αν η εξουσία είναι κάτι που χρειάζεται αμφισβήτηση, καθώς εμπεριέχει το στοιχείο της βίας, δεν θα λέγαμε το ίδιο για την ηγεσία, εφόσον αυτή προκύπτει φυσικά και αβίαστα.