“και αν το μέλλον είναι καλύτερο;”

Το σύγχρονο πνεύμα τείνει στη δυστοπία. Φαντάζεται το μέλλον ως κάτι σκοτεινό, με την κλιματική  αλλαγή να σαρώνει τον πλανήτη, τα δάση και η άγρια ζωή να αποψιλώνονται, και οι άνθρωποι να ελέγχονται από artificial intelligent μηχανισμούς οι οποίοι θα βρίσκονται στα χέρια μιας κλίκας ολιγαρχών.

Οι ταινίες που βλέπουμε βρίθουν από δυστοπία, οι παραστάσεις είναι ντυμένες με σκούρα χρώματα, οι εκθέσεις τέχνης ηδονίζονται με ξεκοιλιάσματα, ενώ τα ντοκιμαντέρ της φύσης στην τηλεόραση καταλήγουν πλέον μόνιμα με αποστροφές για τον αδηφάγο άνθρωπο.

Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δικαιολογούν τη δυστοπική θέαση του μέλλοντος. Βλέπουμε ήδη τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και της οικολογικής ανισορροπίας. Αν σε αυτά προσθέσουμε την άνοδο των λαϊκιστών ηγετίσκων (που αρνούνται την κλιματική αλλαγή), το μέλλον δεν προοιωνίζεται ιδιαίτερα καλό.

Read More

“Αν ήμουν πλούσιος”

Είναι ένα παιχνίδι της σκέψης που έκανα από παιδί παραμονές πρωτοχρονιάς με το κρατικό λαχείο που ήταν παράδοση να παίρνουμε στην οικογένεια. Συνέχισα να παίρνω το πρωτοχρονιάτικο λαχείο στα φοιτητικά μου χρόνια μέχρι που αποφάσισα τη στατιστική του απιθανότητα. Δεν σταμάτησα, όμως, να παίζω αυτό το παιχνίδι της σκέψης, σαν καθαρή υπόθεση εργασίας:
Τι θα έκανα αν ήμουν πλούσιος;

Read More

“παύση προς απόλαυση”

Είναι η δεύτερη κόρη που μεγαλώνω κι ακόμη να πιάσω το νόημα. Η πρώτη πάει ήδη στην 9η τάξη (Γ’ Γυμνασίου για την Ελλάδα) και δεν έχω καταλάβει πότε έγινε αυτό. Πότε ήταν που την πήγαινα από το χέρι στον παιδικό, όπως πάω τώρα τη μικρή. Έχω και με αυτήν τώρα τις ίδιες έγνοιες όπως είχα με την άλλη στην ηλικία της. Να πλένει τα δόντια της καλά, να μάθει ποδηλατάκι, να φτιάξει το πρώτο της παζλ, να μιλάει και Ελληνικά, κλπ. Θα τα κάνει όλα αυτά και θα είναι ήδη στο δημοτικό, όταν θα θέλω να της μάθω να γράφει στα Ελληνικά, που θα γίνει κι αυτό με τη σειρά του, για να πάει μετά στο γυμνάσιο και να έχω τις ίδιες έγνοιες όπως τώρα με τη μεγάλη. Εντωμεταξύ, το μωρό που ήταν, δεν θα υπάρχει πια. Θα βλέπω φωτογραφίες και θα το νοσταλγώ, όπως νοσταλγώ την παιδική ηλικία της μεγάλης μου κόρης. Δεν την έζησα αρκετά, αν και ήμουν συνέχεια μαζί της. Γιατί συνέβη αυτό;

Read More

“Εντυπώσεις από τη Νορβηγία”

Επισκεφτήκαμε τη Νορβηγία  για να γνωρίσουμε τη χώρα και τους μακρινούς συγγενείς της Κατερίνας, από τη Νορβηγίδα γιαγιά της, τη Μάρθα. Η Μάρθα έφυγε από εκεί πολύ μικρή, με τους γονείς της, που μετανάστευσαν στον Καναδά. Οι συγγενείς που θα βλέπαμε ήταν μακρινού βαθμού συγγένειας, σαν λέμε τρίτα ξαδέρφια.

Η φιλοξενία που είχαμε ήταν τόσο ολόθερμη και γενναιόδωρη που ξεπερνάει τη φαντασία. Δεν έχω συναντήσει τόσο δοτικούς ανθρώπους. Δεν μπορεί να ήταν σύμπτωση, γιατί αυτή την αντιμετώπιση την είχαμε από όλους όσους συναντήσαμε στα διάφορα μέρη που πήγαμε.

Read More