Δεν ξέρω τι συμβαίνει στις άλλες τέχνες, αλλά το χρήμα και οι πόροι που καταναλώνονται στον παγκόσμιο κινηματογράφο – ειδικά στον αμερικάνικο – για να παραχθούν απίστευτες ανοησίες είναι σκανδαλώδεις, ειδικά σε μια εποχή που πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τους διαθέσιμους πόρους.
Εάν συμπεριλάβουμε, δε, το σύνολο της οπτικοακουστικής παραγωγής (τηλεόραση και πλατφόρμες) τότε μιλάμε για μια οικολογική καταστροφή επικών διαστάσεων.
Πόσο θα θελα να εντρυφήσω στις λεπτές αποχρώσεις του βίου στο σύντομο πέρασμά μας από τη ζωή, αυτήν την λεπταίσθητη ζώνη φωτός που διανύει η ύπαρξή μας ξεφεύγοντας για λίγο από το σκοτάδι της ανυπαρξίας
αλλά δεν με αφήνουν οι χονδροειδείς πρακτικές όλων αυτών που απεργάζονται το σκοτάδι και μας αναγκάζουν στην ενασχόληση με τη βαρβαρότητα
οι ρώσοι εισβολείς, οι ιρανοί μουλάδες, οι κινέζοι κομισσάριοι, οι αμερικάνοι πλουτοκράτες, οι απανταχού εθνικιστές, ρατσιστές, εκμεταλλευτές, εξουσιαστές, βιαστές της φύσης και της ευαισθησίας,
όλοι αυτοί που κάνουν τη ζωή μας φτωχότερη.
Ξυπνάω
Κάνω το πρόγραμμά μου
Φοράω
Την αποφασιστικότητά μου
Έτοιμος να ριχτώ μπροστά
Το βράδυ θα ξέρω
Τι θα καταφέρω
Να γίνει απ’ όλα αυτά
Μέχρι το άλλο πρωί
Πριν ξεκινήσω
Πάλι απ’ την αρχή
Συνειδητοποιήσω
Πως φεύγει η ζωή
Χωρίς να ζήσω
Την κάθε της στιγμή
Πίσω από τις περισσότερες προβληματικές συμπεριφορές (ατομικές ή ομαδικές) κρύβεται ο φόβος. Το ερώτημα είναι ποιες πρέπει να καθησυχάζουμε και ποιες να καταδικάζουμε. Η επιθετικότητα και η βία θα πρέπει να είναι μάλλον το βασικό κριτήριο.