Με αφορμή τη νέα ταινία “Ουδέν νεώτερο από το δυτικό μέτωπο”, είδα την παλιά, του 1930. Εκεί υπάρχει μια σύντομη σκηνή στην αρχή, όπου ένας νεαρός που σκέφτεται να πάει εθελοντής στον πόλεμο, εμφανίζεται με στρατιωτική στολή στο σπίτι του. Η μαμά του ανησυχεί τρομερά. Ο μπαμπάς του επιχαίρει. Το παιδί αργότερα θα σκοτωθεί, όπως και εκατομμύρια άλλα, μέσα στα χαρακώματα του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Και από τις δύο ταινίες βγαίνει ο παραλογισμός του πολέμου, αλλά στην παλιά φαίνεται καθαρά το ανδροκρατικό αίτιο. (Πχ , στη σκηνή που ο δάσκαλος φανατίζει τους μαθητές του να πολεμήσουν για το fatherland – όχι motherland -, και να μην φανούν γυναικούλες). Οι ανδροκρατούμενες κοινωνίες μεγάλωσαν γενιές ανδρών χωρίς ενσυναίσθηση. Αποκομμένοι από παιδιά και γυναίκες, γαλουχημένοι για κατορθώματα και καυχήματα στις ανδροπαρέες τους, τα έκαναν μαντάρα. Μετά από δύο παγκόσμιους πολέμους που αιματοκύλησαν την Ευρώπη, η εποχή τους πέρασε, ευτυχώς. Δυστυχώς, όμως, συνεχίζει σε άλλα μέρη. Σε όλα αυτά τα μέρη που κοροϊδεύουν εμάς τους Ευρωπαίους σαν “φλώρους”, ενώ αυτοί πήζουν στην ανδρίλα. (Δείτε τι πάει να κάνει στην Ουκρανία ο ματσό Πούτιν και βγάλτε συμπέρασμα.)