η διαμοίραση της ομορφιάς

Όταν βλέπω κάτι ιδιαίτερα όμορφο ή εντυπωσιακό θέλω να βγάλω το κινητό και να το φωτογραφίσω. Μου συμβαίνει σχεδόν αυτόματα, όπως και σε πολλούς. Έχει γίνει σχεδόν το κριτήριο της ομορφιάς. Αυτό που θέλουμε να φωτογραφίσουμε, αυτό είναι το όμορφο. Γιατί όμως το κάνουμε;

Δεν νομίζω ότι το κάνουμε μόνο για να αρχειοθετήσουμε ωραία ενσταντανέ στη μνήμη του κινητού μας. Σίγουρα θέλουμε να τα καταγράψουμε πριν χαθούν (η φωτογραφία σαν “πάγωμα μιας στιγμής στην αιωνιότητα”), αλλά η επόμενη κίνησή μας είναι να τα δείξουμε. Με τα κοινωνικά δίκτυα αυτό έχει γίνει ο δεύτερος αυτοματισμός μετά το κλικ. Γιατί όμως θέλουμε να τα διαμοιράσουμε;

Θέλουμε να μοιραστούμε την ομορφιά!

Αυτό νομίζω ότι κρύβεται πίσω από τους αυτοματισμούς κλικ και post που τροφοδοτούν τα social media με εικόνες κάλλους (όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας το κάλλος). Πίσω από όλα αυτά κρύβεται η ανάγκη να μοιραστούμε το ωραίο. Αν το συνειδητοποιήσουμε και το κάνουμε πράξη στην υπόλοιπη ζωή μας, μπορεί να γίνουμε ωραίοι και οι ίδιοι.

(Ακόμα και οι όμορφοι νάρκισσοι που ποστάρουν εικόνες του σωματικού τους κάλλους σε διάφορες πόζες για να προσελκύουν θαυμαστές, θέλουν κατά βάθος να μοιράσουν τον εαυτό τους στους άλλους, αλλά φοβούνται να δοθούν πραγματικά και έτσι μένουν στην επιφάνεια.)

ΥΓ. Η φωτογραφία είναι από το Δέλτα Αξιού