Όταν στην Ελλάδα μεσουρανούσε ο αντι-αμερικανισμός, στη 15ετία ’74-’89, όσοι τύχαιναν να πηγαίνουν στην οδό Μασσαλίας στην Αθήνα για να μάθουν Αγγλικά με τα σχετικά φτηνά προγράμματα της Ελληνο-Αμερικάνικης Ένωσης, ένιωθαν εξαιρετικά άβολα, λες και έμπαιναν στο άντρο της ΣΙΑς (C.I.A.) Ήταν τέτοια η καχυποψία απέναντι σε οτιδήποτε αμερικάνικο που ακόμη και το ίδιο το κτίριο έμοιαζε τρομακτικό. Έσκαγαν κατά διαστήματα και μερικές βομβίτσες εκεί κοντά και γενικά ήταν να αλλάζεις δρόμο. Αυτό πέρασε με τα χρόνια και τώρα κανείς δεν φοβάται το κτίριο της Ένωσης και δεν αποφεύγει τη Μασσαλίας.

Αυτό το λέω για να καταλάβουμε σε τι περιβάλλον μεγαλώνουν σήμερα άλλοι πληθυσμοί με έντονη καχυποψία προς εμάς τους Δυτικούς, τους Ευρωπαίους, τους Δημοκράτες, κλπ. Ρώσοι, Κινέζοι, Άραβες, Ιρανοί, Τούρκοι, κλπ., μεγαλώνουν σε ένα κλίμα ιδιαίτερα εχθρικό προς εμάς, μέσα σε καθεστώτα που καλλιεργούν συστηματικά μιαν αποτρόπαιη εικόνα για όσους δεν ανήκουν σε αυτά. Είναι τέτοια η παγίδευση των λαών τους που είναι αδύνατον να δουν τους άλλους στις πραγματικές τους διαστάσεις. Έτσι βλέπαμε και εμείς τους Αμερικάνους.

Θα πάρει καιρό να αποκατασταθεί η πραγματική εικόνα των λαών και θέλει μεγάλη υπομονή, επιμονή και προσπάθεια για να ξεπεραστούν οι προκαταλήψεις.

ΥΓ. Το ίδιο ισχύει για όλες τις προκαταλήψεις φυσικά, που τσουβαλιάζουν και εγκλωβίζουν την πολύπλευρη αλήθεια των ατόμων και των συνόλων σε σχήματα φοβικά. Ένα τέτοιο τσουβάλιασμα πάει να γίνει τώρα με τις νέες ομαδοποιήσεις των αντι-εμβολιαστών

ΥΓ1. Τη θέση του αντι-αμερικανισμού στην Ελλάδα την πήρε ο αντι-γερμανισμός, από την κρίση και μετά, αλλά θα περάσει κι αυτός (ελπίζω).

Από τότε που “διακήρυξα” την καλοσύνη, σκέφτηκα διάφορες καταστάσεις που μπορεί να τη θέσουν σε δοκιμασία ώστε να τις διαπραγματευτώ. Τώρα σκέφτομαι ότι η μεγαλύτερη δοκιμασία της καλοσύνης είναι η ενδόμυχη απέχθεια που μπορεί να νιώσεις για τον άνθρωπο σαν είδος εγωπαθές, που εξαπλώνεται επεκτατικά στη φύση, εξαφανίζοντας τα ευαίσθητα πλάσματά της, τις αισθαντικές ποιότητές της και τις λεπτές της ισορροπίες, με την τεχνική του υπεροχή.

Είναι διαφορετικό να είσαι καλός, δοτικός, υπερβατικός, κλπ., ακολουθώντας τις οδηγίες μιας θρησκείας, και διαφορετικό να τα κάνεις όλα αυτά μέσα από τη δική σου ελεύθερη επιλογή.