Πολλά από αυτά που κάνουμε ανήκουν σε τελείως άλλη εποχή και δεν κολλάνε με τίποτα στο σήμερα. Παραδείγματα:
Όταν ευχόμαστε για ένα νεογέννητο “Να σας ζήσει!” πάμε 100 χρόνια πίσω, τότε που η παιδική θνησιμότητα σάρωνε. Εγώ λέω “Να το χαίρεστε!” και καθάρισα.

Τα παραδοσιακά παιδικά παραμύθια βρίθουν από προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες, ενώ μερικά είναι απίστευτα μακάβρια. Τα αποφεύγω και λέω δικά μου ή, στην ανάγκη, τα παραποιώ.

Αυτό που δεν μπορώ να αποφύγω είναι κάποια παλιά λαϊκά που έχουν ανεπανάληπτη μελωδία αλλά στίχους μες στην πονεμένη ανδρίλα. Μου κολλάει, όμως, ο σκοπός τους.

Όσο για το έσχατο κατευόδιο έκανα ολόκληρη ταινία για να δείξω την αμηχανία του ύστατου χαιρετισμού, στην Καύση.

Ναι, είναι δύσκολο να ξεκολλήσουμε από το παρελθόν, αλλά όχι και να το αναμασάμε αστόχαστα.

Είμαι μέρος των πραγμάτων. Κρεβάτι, τραπέζι, πιάτο, μύγα, παράθυρο, πουλί, δέντρο, κολώνα της ΔΕΗ, σύννεφο, χώμα, παπούτσια, νερό. Όπως αυτά, έτσι κι εγώ, Γέννημα θρέμμα τους. Τα φέρω και με φέρουν. Δεν τα επισκέφτηκα, ερχόμενος στη γη. Ούτε θα τα αφήσω, φεύγοντας. Δεν θα τα αποχαιρετήσω, ούτε θα θρηνήσω τον χωρισμό μας. Θα είμαι μαζί τους.

Ορμάω στους μήνες
Δίνω μάχη με τις βδομάδες
Παλεύω κάθε μέρα τους χωριστά
Κατακερματίζω το μέτωπό τους
Μονομαχώ μέχρις εσχάτων με τις ώρες
Να επιβάλλω τους στόχους μου
Να υποτάξω τις στιγμές στα σχέδιά μου
Μετράω νίκες και ήττες
Αν και ξέρω ότι κανείς δεν βγήκε νικητής
Στην πάλη με τον χρόνο

Κάποτε οι άνθρωποι θεωρούσαν φυσικό νόμο να έχουν βασιλιάδες πάνω από το κεφάλι τους. Τώρα θεωρούν φυσικό να έχουν δισεκατομμυριούχους που δεν τους πιάνουν οι νόμοι της βαρύτητας, υπερίπτανται πάνω από τα σκυμμένα στο μεροδούλι κεφάλια τους, προωθημένοι με πλούτη μυθικά, όσα ολόκληρων εθνών. Όταν οι περισσότεροι παλεύουν για το νοίκι τους, αυτοί σπαταλούν επιδεικτικά τα πλούτη τους, σαν δείγμα της ημιθεϊκής τους υπόστασης, που οφείλουν να παρακολουθούν με δέος οι κοινοί θνητοί σε λιγούρικα ρεπορτάζ για το πόσα ξόδεψε ο τάδε και ο δείνα στο Νάμος. Κάποια στιγμή αυτή η “φυσικότητα” θα θεωρηθεί μεγάλη ανωμαλία που θα πρέπει να διορθωθεί. Μπορεί να μείνουν κάποιοι από αυτούς για τα μουσεία, σαν σύμβολα μιας εποχής ξεπερασμένης, όπως απέμειναν κάποιοι βασιλιάδες σε σύγχρονες δημοκρατίες.