ένας πόντος

και ξαφνικά διαπιστώνεις ότι είσαι κάτι,
έχεις παίξει ρόλο,
πήρες μέρος κι εσύ σε κάποια πλοκή που ήσουν πρωταγωνιστής,
σχέσεις πλέχτηκαν γύρω σου, ελπίδες, ιδέες και ιστορίες σου,
υπήρξαν για κάποιους κομβικές,
ένας κόμβος ήσουν λοιπόν σημαντικός,
κρατήθηκαν από αυτόν νήματα,
σαν πόντος, σαν θηλιά,
σε ένα πλέγμα, πλέξιμο και κέντημα, που ξεκινούσε από εσένα,
υπήρξες σημείο αναφοράς στους γύρω σου,
αυτούς που συνδέθηκαν μαζί σου,
σκάλωσαν κάτι από το είναι τους
στο πλεκτό που άνοιγες ξεδιπλώνοντας την ύπαρξή σου στο κενό,
κρατήθηκαν από αυτό για να υπάρχουν μαζί σου,
κι εσύ μαζί τους,
κρατήθηκες κι εσύ με τη σειρά σου από τα νήματα των άλλων,
γιατί έτσι υπάρχουμε, σαν κόμβοι, πόντοι και θηλιές,
συνδεδεμένοι, διαπλεκόμενοι, στυλοβατούντες,
ισορροπούμε στο κενό,
κάνουμε φιγούρες ακροβατικές
χωρίς να σωριαζόμαστε,
γιατί κρατιόμαστε με τα αόρατα δίχτυα που πλέκονται
από τους πόντους, τους κόμβους και τις θηλιές μας
που μας κρατάνε ψηλά
άλλον πολύ και άλλον λίγο, ανάλογα πού στόχευσε ο καθείς,
γιατί κάποιοι ποντάρουν στα χαμηλά,
ο πόντος τους βαρίδι, τραβάει το δίχτυ προς τα κάτω,
κι εγώ που στόχευσα ψηλά,
κοιτούσα απογοητευμένος το άπιαστο που δεν κατάφερα,
μέχρι που ένας κίνδυνος, μια απειλή ήρθε να μου θυμίσει
ότι όπως άλλοι έτσι κι εγώ
μπορεί ξάφνου να ξεφτίσω, να ξεφτιλιστώ, να μαδήσει το πλεκτό,
να ξεχειλώσει ο πόντος μου,
παρασέρνοντας προς τα κάτω όσους ποντάρανε σε εμένα
προσδοκώντας στο κράτημά μου,
θηλυκώνοντας κάποια δικά τους νήματα στη θηλιά που έριξα στο κενό,
για να κρατηθώ, συνδεδεμένος αόρατα κι εγώ,
ένας πόντος στο πλέγμα του κόσμου,
που αν χαθεί θα χαθώ,
κι αν σωθεί θα μάθω να το τιμώ