κάποιος να με ακούει

Είναι τόσο σημαντικό να έχεις έναν άνθρωπο έμπιστο, να του λες αφιλτράριστα τα προβλήματά σου χωρίς να τα φιλτράρει αυτός με τα δικά του. Έτσι μπορείς να έχεις μια καθαρή εικόνα τί σού συμβαίνει. Είναι όμως τόσο σπάνιο να τον βρεις. Γι αυτό γίνονται αναγκαίοι οι επαγγελματίες που σε ακούνε επ’ αμοιβή.

Στη βάση είναι πολύ απλό.

Χρειαζόμαστε κάποιον να εξωτερικευόμαστε, να βγαίνουμε έξω από εμάς, να αποστασιοποιούμαστε και έτσι να διακρίνουμε καλύτερα τί μας συμβαίνει. Είναι σαν να αντικειμενικοποιούμε το υποκειμενικό μας και να ελαφρύνουμε το βάρος του. Ανυψωνόμαστε, κατά κάποιο τρόπο, κι έχουμε μια εποπτεία από ψηλά στα παθήματά μας, που μικραίνει το μεγέθος τους.

Ο άλλος μας βοηθάει απλά ακούγοντάς μας, σαν τρίτος. Όχι σαν ένα άλλο εγώ που στρέφει τη κουβέντα στον εαυτό του. Έτσι μας τραβάει ξανά προς τα κάτω, μας χώνει πάλι μες στο πρόβλημα, το δικό του.

Αυτή η σχέση είναι από τις πιο σημαντικές στη ζωή αλλά δεν τις έχουμε δώσει την ανάλογη προσοχή, νομίζω.