Ανυπόφορη κινηματογραφική βία

Το squid game (το σίριαλ του netflix με τα παιχνίδια εξόντωσης, που έχει γίνει μέγα σουξέ) είναι απλά φρικαλέο. Έκατσα από περιέργεια να το δω αφού λένε όλοι για αυτό, αλλά δεν βλέπεται. Άντεξα 3 επεισόδια. Εκεί στο τρίτο με τις εν ψυχρώ εκτελέσεις το έκλεισα. Το ότι κάνει τρελά νούμερα δεν μου λέει τίποτα. Είναι καθαρά προϊόν διεστραμμένης σκέψης. Μπορεί να έχει πετύχει έναν μηχανισμό παγίδευσης του θεατή με το στήσιμο της πλοκής αλλά αυτό δεν αρκεί να το αποτιμήσω θετικά. Ούτε η απλοϊκή κοινωνιολογία του, με τους κακομοίρηδες και τους εθισμένους στον τζόγο, το δικαιώνει. Καμία κακομοιριά δεν σου επιτρέπει να θεαματικοποιείς τη βία σε τέτοιο βαθμό. Πρόκειται για αναισθησία ολκής!

Μ αρέσει που γράφουν ότι είναι μια αλληγορία με κριτική του καπιταλισμού κι άλλες τέτοιες εξυπνάδες, χαχα! Μιλάμε για ασχετοσύνη. Πρόκειται για καθαρή σπέκουλα πάνω στα χειρότερα αισθήματα του ανθρώπου, όπως κάνουν όλα τα θριλεροειδή προϊόντα.

Το ότι αυτού του είδους το θέαμα κάνει νούμερα δείχνει μόνο την κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου. Θλιβερός τύπος που συγκινείται με ακρότητες, έχοντας εξοικειωθεί με ξεκοιλιάσματα και σπλατεριές της πλάκας, τις οποίες πήρε κάποια στιγμή στα σοβαρά σαν έργο τέχνης. Μπήκαν και κάτι καλλιτεχνίζοντες σκηνοθέτες και του έδωσαν πρεστίζ στο ζενρ. Γι αυτό έχουμε γεμίσει με τέτοιες ταινίες και σειρές.

Πρόκειται για εξοικείωση με τη βαρβαρότητα. Αναισθησία όσο δεν παίρνει!

Όχι, δεν το δέχομαι. Εμένα με ενοχλεί η επίδειξη βίας και απανθρωπιάς στην οθόνη. Δεν μπορώ να τα δω χαλαρά επειδή τα πιστολίδια και τα αίματα είναι σκηνοθετημένα και δεν είναι αληθινά. Το ότι είναι σκηνοθετημένα με εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Είμαι ευαίσθητος και θα το υπερασπιστώ!