Φωλιά φτιάχνει πουλί

Βλέπω ένα πουλί να φτιάχνει μια περίτεχνη φωλιά και σκέφτομαι, μα πώς του ήρθε, ποιος του το έμαθε, και τότε αντιλαμβάνομαι ότι η φωλιά δεν είναι κάτι ξεχωριστό από το πουλί, πάνε μαζί, δεν τη φτιάχνει το πουλί, το φτιάχνει και αυτή. Κάθε ιδιαίτερη φωλιά και ένα άλλο είδος πουλιού.

Όλα στη φύση είναι αλληλένδετα, το ένα γεννάει το άλλο, πλέκονται συνάμα και εξελίσσονται ταυτόχρονα, δίνοντας διαφορετικές μορφές πάνω στον ίδιο καμβά, παραλλαγές μιας αδιαίρετης ενότητας.

Μόνο ο άνθρωπος διαφοροποιείται, κρατάει απόσταση, βλέπει, σχεδιάζει, κατασκευάζει, αστοχεί, κακοποιεί, μετανιώνει, διορθώνει, σκέφτεται.


Κάνουμε λάθος όταν μεταφέρουμε δικούς μας μηχανισμούς στην εξήγηση των συμβάντων του φυσικού κόσμου και πιστεύουμε ότι τα άλλα όντα λειτουργούν σαν εμάς. Σε αυτήν την παρεξήγηση συντελούν πλείστες “ανθρωπομορφικές” εικόνες ζώων που κατακλύζουν τις οθόνες και τους αποδίδουν ανθρώπινες ιδιότητες, προς τέρψη των θεατών. Χρειάζεται μια απο-ανθρωποποίηση των ζώων που να αποδώσει την ακατάληπτη ενότητα του μυστηρίου της φύσης (του


ς).