Κι όμως, υπάρχουν άνθρωποι που τα έχουν πάει πολύ καλά στη ζωή τους. Είχαν χαρούμενη παιδική ηλικία, μεγάλωσαν σε σπίτια αγαπημένα, έτυχαν καλούς δασκάλους, είχαν παρέες και έρωτες στην ώρα τους, βρήκαν το ταίρι τους χωρίς μεγάλη ταλαιπωρία, πήραν γρήγορα το σωστό δρόμο στα επαγγελματικά τους, καταπιάστηκαν με κάτι που τους άρεσε, πρόκοψαν.

Ναι, είναι λίγοι. Οι περισσότεροι δεν είχαμε τέτοιες ευκαιρίες (ενώ, άλλοι δεν είχανε καθόλου). Όλοι εμείς, οι πολλοί, κάπου πάσχουμε, κάτι μας λείπει, κάποια πράγματα έχουμε χάσει στο δρόμο, άλλοι πολλά και άλλοι λίγα.

Κρίνοντας από εμάς, νομίζουμε ότι όλοι θα είναι κάπως έτσι. Μας είναι δύσκολο να δεχτούμε ότι υπάρχουν άνθρωποι που όλα τους πήγαν καλά. Ψάχνουμε να βρούμε το πρόβλημα.

Κι όμως, υπάρχουν κάποιοι χωρίς πρόβλημα. Αυτοί οι λίγοι, οι καλορίζικοι, που όλα τους πήγανε καλά. Ας τους δεχτούμε. Ας τους χαρούμε. Μην τους μιζεριάζουμε. Ο κόσμος μας τους χρειάζεται. Είναι αυτοί που στέκονται ευθυτενείς και κρατάνε ψηλά τη στέγη του.

Ας νιώσουμε την άπλα που δίνει η παρουσία τους, ας αναπνεύσουμε στο βέβαιο ρυθμό της ανάσας τους, ας ξαποστάσουμε στο πλατύσκαλό τους. Οι θύρες τους είναι στέρεες και υπόσχονται έναν μέλλον που δεν είναι ετοιμόρροπο, ένα έδαφος σταθερό για να χτίσουμε κι εμείς και τα παιδιά μας.